Książka Widmo jest dokumentacją międzynarodowej wystawy o tym samym tytule, która była prezentowana w Galerii Sztuki Współczesnej BWA od 29 lipca do 11 września 2016 roku. W projekcie wzięli udział artyści młodego pokolenia: Alicja Bielawska, Bownik, Jeannette Ehlers, Karolina Freino, Małgorzata Markiewicz, Karina Marusińska, Anna Orłowska, Szymon Szewczyk, Mikołaj Spaczyński.

Overviev to na pierwszy rzut oka album fotografii architektury. Filip Dujardin zawodowo tym właśnie się zajmuje. Jednak uważna obserwacja przedstawionych obiektów ujawnia intrygujące nieprawidłowości, konstrukcyjne błędy, które pozbawiają tę architekturę funkcjonalności lub poddają w wątpliwość prawo grawitacji. Stosując metodę cyfrowego brikolażu Dujardin tworzy budowle nierzeczywiste lecz balansujące na granicy realności. Niektóre przywodzą na myśl dziecięce konstrukcje z klocków LEGO, które pomysłowy budowniczy wzniósł odrzucając krępującą wyobraźnię instrukcję. Inne, skonstruowane z przypadkowych elementów i materiałów budowlanych nawiązują do tzw. dzikiej architektury, powstającej bez projektu lecz posiadającej niezaprzeczalne walory użytkowe tj. dobudowywane na tyłach belgijskich domostw szopy i składy. Efektowne tego typu przykłady małej architektury dostrzec także można np. na naszych rodzimych ogródkach działkowych, zabudowanych często fantazyjnymi altanami z blachy falistej, drewnem z odzysku czy żeliwnymi rurami instalacyjnymi. Choć artystę interesuje głównie architektura modernistyczna, sięga również po klasyczne motywy i elementy architektoniczne lub fragmenty zabytkowej zabudowy. W ten sposób zaprasza niejako odbiorcę do udziału w swego rodzaju teście ze znajomości historii architektury. W jednym z ostatnich projektów, prezentowanym również w tej publikacji, a realizowanym między innymi w Katowicach, Dujardin koncentruje się nie na pojedynczym obiekcie lecz na panoramicznym ujęciu miasta, które poddaje licznym przeobrażeniom. Jak twierdzi, nie zmierza do krytyki urbanistycznych rozwiązań, jest jedynie ich bacznym obserwatorem. Jego prace są komentarzem do istniejącej zabudowy, bodźcem do refleksji nad naszym otoczeniem, nad tym czym jest miasto i co nadaje mu odrębny od innych aglomeracji charakter. Filip Dujardin tworzy pejzaże, które sytuują się pomiędzy rzeczywistością i fikcją. Bawi się elementami miejskiej architektury, układając z niej surrealistyczne kompozycje. Problematyzują one przestrzeń urbanistyczną oraz pokazują, że współczesne miasta to złożony organizm. Dujardin czerpie niezwykłą przyjemność z umieszczania budynków w lokalizacjach, w których zazwyczaj się one nie pojawiają.